Όλοι μας είμαστε εκτεθειμένοι σε ένα μίγμα από ηλεκτρομαγνητικά πεδία τα οποία ταξιδεύουν στην ατμόσφαιρα σε διάφορες συχνότητες είτε από φυσικές πηγές όπως πχ το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο της γης, κοσμική ακτινοβολία είτε από τεχνητές όπως πχ από την παραγωγή, μεταφορά και χρήση ηλεκτρικής ενέργειας (υποσταθμοί και καλώδια μεταφοράς) συσκευές οικιακής χρήσης, τηλεοράσεις, φούρνοι μικροκυμάτων, στεγνωτήρες μαλλιών ή από σταθμούς ραδιοεπικοινωνίας όπως ραντάρ, σταθμοί βάσεως κινητής τηλεφωνίας, κινητά τηλέφωνα, πομποί ραδιοτηλεοπτικών σταθμών κλπ.
Διάφοροι διεθνείς οργανισμοί έχουν εισηγηθεί και θέσει επιτρεπτά επίπεδα έκθεσης σε ηλεκτρομαγνητικά κύματα. Ο εγκυρότερος ίσως οργανισμός είναι η Επιτροπή ICNIRP (Διεθνής Επιτροπή για την Προστασία από τις Μη-Ιοντίζουσες Ακτινοβολίες), η οποία έχει εκδώσει το πρότυπο ENV 50166-1. Η Επιτροπή ICNIRP συστάθηκε στο 8ο Διεθνές συνέδριο του οργανισμού IRPA (Διεθνής Σύνδεσμος Προστασίας από την Ακτινοβολία) στις 18-22 Μαΐου 1992 στο Μόντρεαλ, ως διάδοχος των IRPA / INIRC. Οι λειτουργίες της ICNIRP είναι η διερεύνηση των κινδύνων που διέπουν την έκθεση σε μη-ιοντίζουσα ακτινοβολία και ο καθορισμός επιτρεπτών επιπέδων έκθεσης.
Τα επιτρεπτά επίπεδα/όρια έκθεσης που τέθηκαν από τον ICNIRP έχουν υιοθετηθεί πλήρως από την Ευρωπαϊκή Ένωση στις 12/7/1999 με τη Σύσταση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου με τίτλο «Περί του περιορισμού της έκθεσης του κοινού σε ηλεκτρομαγνητικά πεδία (0 Hz — 300 GHz) 1999/519/ΕΚ». Στην εν λόγω Σύσταση περιλαμβάνονται δύο ειδών όρια οι ‘Βασικοί Περιορισμοί’ και τα ‘Επίπεδα Αναφοράς’. Οι βασικοί περιορισμοί βασίζονται στις άμεσες και αποδεδειγμένες επιπτώσεις στον οργανισμό που επιφέρει η έκθεση σε ηλεκτρομαγνητικά πεδία και λαμβάνουν υπόψη τις διαφορές όσο αφορά την ηλικία, την κατάσταση της υγείας του κοινού, το περιβάλλον κτλ. Τα φυσικά μεγέθη που χρησιμοποιούνται για να προσδιορίσουν τους βασικούς περιορισμούς είναι δύσκολο να μετρηθούν. Ως εκ τούτου για την πρακτική εκτίμηση της έκθεσης έχουν καταρτιστεί τα επίπεδα αναφοράς που αφορούν τιμές ηλεκτρομαγνητικών παραμέτρων οι οποίες είναι εύκολο να μετρηθούν και να διαπιστωθεί κατά πόσο υπάρχει το ενδεχόμενο υπέρβασης των βασικών περιορισμών. Συμμόρφωση με τα επίπεδα αναφοράς εξασφαλίζει συμμόρφωση με τους βασικούς περιορισμούς. Επιπλέον εάν η έκθεση σε ηλεκτρομαγνητικά πεδία υπερβαίνει το επίπεδο αναφοράς δεν σημαίνει ότι υπερβαίνει και το βασικό περιορισμό, αλλά η εν λόγω Σύσταση εισηγείται όπως αν διαπιστωθεί υπέρβαση των επιπέδων αναφοράς τότε διενεργείται πιο ενδελεχής έλεγχος για να διαπιστωθεί κατά πόσο υπάρχει και υπέρβαση των βασικών περιορισμών. Δηλαδή, η Σύσταση 1999/519/ΕΚ εισηγείται ότι η έκθεση υπερβαίνει τα επιτρεπτά επίπεδα όταν διαπιστωθεί υπέρβαση των βασικών περιορισμών. Στην Κύπρο το Υπουργείο Υγείας έχει υιοθετήσει ως Εθνικά Όρια Έκθεσης τα επίπεδα αναφοράς (και όχι τους βασικούς περιορισμούς) που καθορίζονται στη Σύσταση 1999/519/ΕΚ. Δηλαδή, τα επιτρεπτά επίπεδα έκθεσης στην Κύπρο (που είναι τα επίπεδα αναφοράς) είναι αυστηρότερα από αυτά που εισηγείται η Σύσταση 1999/519/ΕΚ (που είναι οι Βασικοί περιορισμοί).
Τα Εθνικά Όρια Έκθεσης είναι τα ακόλουθα:
Επιπλέον η μεθοδολογία που ακολουθείται για τις μετρήσεις ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας είναι αυτή που περιγράφεται στη Σύσταση CEPT/ECC/REC/(02)04 με τίτλο “Measuring Non-Ιonizing Radiation (9kHz – 300 GHz)”, Περίπτωση 3 (Case 3) (Λεπτομερής Διερεύνηση)